Pendidikan Solat

Jumaat kelmarin,saya ke Ipoh untuk menziarahi adik ipar.Apabila tiba waktu solat Jumaat saya pun pergi ke masjid yang berhampiran dengan rumahnya.Saya begitu tertarik dengan kandungan khutbah Jumaat yang disampaikan kerana khutbah yang disampaikan adalah secara berkhutbah dan bukan sekadar membaca khutbah(membaca teks)yang saya maksudkan ialah teks hanyalah sebagai panduan sahaja manakala khutbah yang disampaikan adalah seperti kita menghadiri sebuah pengajian di masjid selepas solat Maghrib.

Apa yang ingin saya kongsikan ialah berkenaan isinya iaitu tentang solat dan pendidikan manusia.Menurut khatib,menurut sebuah kajian yang dijalankan bahawa pada masa kini lebih 80 peratus umat Islam tidak bersolat.

Ini berlaku kerana seawal tempoh waktu tujuh tahun kanak-kanak tidak diajar bersolat atau pun dalam lain perkataan ialah kanak-kanak tidak pernah disuruh bersolat .Pada saya pula jika mengikut pendekatan psikologi manusia mempunyai tempoh kritikal iaitu tempoh masa tertentu yang sepautunya diisi dengan aktiviti sepatutnya.Ini kerana Islam menitikberatkan bahawa seawal tempoh tahun ialah masa kritikal untuk kanak-kanak diajar dan disuruh bersolat dan ketika berumur sepuluh tahun ialah tempoh masa kritikal untuk dirotan tapak kakinya.Jika dilihat dai segi umut pada usia sepuluh tahun tubuh badan kanak-kanak sudah pun mampu untuk menerima kesakitan dan kerana itulah ibu bapa diperintah oleh Allah untuk merotan anak-anak yang malas bersolat.

Adalah menjadi kesukaran apabila kita hendak menyuruh kanak-kanak berumur 40 tahun untuk bersolat.Kerana apa kerana tempoh masa kritikal mereka sudah berlalu.

Namun begitu kita janganlah berputus asa untuk menggesa kanak-kanak 40-an ini kerana Allah tidak menyuruh kita berputus asa dan apa yang mampu ialah walaupun terlalu sukar namun kita masih boleh terus berusaha kerana taubat masih diterima selagi nyawa belum sampai di halkum.
Wallahuaalam...

FAMILI MITHALI

FAMILI MITHALI,merupakan impian setiap insan yang hidup di dunia yang fana ini.Penghidupan yang sebentar inilah yang selalu menjadi sandaran untuk kita melakukan apa yang terdaya sebagai persiapan ke alam sana.

Sesungguhnya,hidup ini sebentar cuma ibarat seorang musafir yang singgah sebentar di sepohon pokok semata-mata untuk melepaskan lelah dan kemudian berlalu meningalkan pohon tersebut.Dunia ini ibarat persinggahan si musafir tersebut.Terlalu singkat bukan?

Dunia yang kita kejar,kadang-kala melalaikan kita.Memang kita dituntut mengambil dunia,tetapi persoalannya ialah banyak manakah akhirat yang kita perolehi.

Perlu diingat juga bahawa harta benda dan anak-pinak merupakan fitnah yang boleh memerangkap kita untuk kebahagiaan di sana .Oleh itu ,berusahalah untuk memantapkan iman dan akidah agar kita selamat di sini dan di sana

Sekian.